یادمه چند وقت پیش خاله ی دوستم از لندن اومده بود و خیلی اصرار داشت منو ببینه. خلاصه منو یه شب شام دعوت کردن منم رفتم. 2 تا پسر داشت یه دختر که همونجا ازدواج کرده بود و نیومده بود. دوتا پسرای عتیقه اش رو اورده بود. خلاصه نشستیم به حرف زدن. منم ادمی نیستم که با ملاحضه کاری حرف بزنم هرچی دلم بخواد و لازم باشه میگم. خاله اش رفت قهوه اورد انگار قهوه اش سوخته بود منم گفتم اینو کی اورد؟ خاله اش گفت من. گفتم سوزوندی !!! زیادی جوش دادی. یکی از عتیقه هاش گفت oh god... منم که از این جنگولک بازیا خوشم نمیاد پشته چشم نازک کردم رومو برگردوندم بهش خیلی بلند گفتم خب که چی؟ مثلا منظورت چی بود؟ گاد(god) بیاد این پایین قهوه ی سوخته ی مامانتو ریفرش (refresh) کنه یا خودت پامیشی میری یه قهوه دیگه برام بیاری؟ پسره هم کم مونده بود بزنه زیر گریه پاشد رفت اشپزخونه. اون روز تا میشد ضد حال زدم و یه حال اساسی از اون 3 تا گرفتم. البته سفارش کتبی داشتم از دوستم و مامانش.(مامان دوستم شخصا 4 بار بهم سفارش کرد دهن اون 2 تا پسرو صاف کنم.) خلاصه اون روز به من لقب رک و ترسناک به من دادن . اون روز من فهمیدم خاله ی دوستم ادمه باهوشیه و قضاوتش عادلانه اس. چند روز پیش که داشتیم بحث میکردیم یه نظر دیگه داد و من فهمیدم نه تنها باهوش بلکه نابغه است. اون روز تو تلویریون داشتن اون مصاحبه ی هر جایی که میسوزه روش اب بریزید رو مختصر پخش میکردن. بعد اون حرف اون ملتی که تو اون همایش!!! بودن به شدت ابراز احساسات کردن و یه تشویق انچنانی با کلی کف و سوت و این حرفا. بعد این خاله ی دوستم یه چیز باحالی گفت.  

گفت همین احمق ها به یکی احمق تر از خودشون رای میدن همین نفهم ها یکی نفهم تر از خودشون رو تشویق میکنن. الان یکی از ذوستان یه نظری داده بود یاد این قضیه اقتادم. برام سوال شده الان ما تو جهان چقدر پسرفت کردیم با حرف یه نفهم؟ با یه سخنرانی که انگار از دهات های بی تمدن اومده هنوز بلد نیست تو مجمع جهانی با بازتاب جهانی چطور حرف بزنه. از قبل از این که این گند و بالا بیاره با ایرانی ها برخورد خوبی نمیشد وای به حال الان که....در کل من نمیدونم چطور میتونم ویزا بگیرم با این وضعییت؟ نه نمره هام بالاست نه نابغه ام نه چیزی. حالا کدوم کشور بدبختی میخواد منو قبول کنه. من نمیدونم با این وضعییت چطور میتونم برم؟ چطور میشه فرار کرد؟ رفت؟