هرچی وزن کم کرده بودم داره به سرعت برمیگرده. کارم شده خوابیدن و خوردن و بالا اوردن و دوباره خوابیدن و خوردن و بالا اوردن و دوباره .....  

زندگیم کلا تو گله. نه حوصله ی بقیه رو دارم نه حتی حوصله ی خودم. واکنش هام به شدت عکس العمل داره و و اوصولا با همه قهرم در حال حاضر. حالم از این یک نواختی داره به هم میخوره بدتر از اون عادت کردنم به این یکنواختی داره حالمو بهم میزنه. دلم یه تغییر میخواد ولی از تغییر ها متنفرم. دیروز یکی از دوستام میگفت بیابن تفریحی فرار کنیم بریم 1 هفته شمال. میگم کجا بمونیم؟ میگه ویلای ما. میگم اونوقت اسمش میشه فرار کردن؟ میگه اره دیگه فقط فرقش با مسافرت اینه که با خودمون چمدون نمیبریم.!!!! اونوقت من میگم از دوست شانس نیاوردم همه دوستام خنگن شما بگین نه. یکی دیگه از دوستام میگه زهرا کسل شدی میگم اره. سریع برگشته میگه چه خوب میخوای با داداشه نریمان(دوست پسرش) دوست شی ؟!!!!!!!!! یکی دیگه برگشته میگه فردا بریم استخر؟ میگم نه. حالا دادشش اونور داشت گوش میداد. میگه چرا؟ میگم نمیشه. میگه چرا نمیشه؟ منم بد اعصاب بلند داد زدم چون پریودم. من خودم واقعا ادمه باهوش و عاقل و مبتکریم نمیدونم چرا دوستام اینجوری از اب در اومدن!!!!!!!!!!!!!!!!!!!